Doel bereikt! Jacqueline (GoK) -21,5 kg
Geplaatst: 04-10-2010 15:29
Hallo mensen,
Ik heb nooit een dieet gevolgd, kon eigenlijk altijd alles eten, maar anderhalf jaar geleden kreeg ik plotseling ernstige hielspoor en kon ik mijn werk in de zorg niet meer uitoefenen en nauwelijks meer wandelen met de hond. Ik dacht dat het met enkele maanden wel weer over zou gaan, bleef hetzelfde eten, terwijl daar nauwelijks meer beweging tegenover staan. Zo kwam er sluipenderwijs elke maand een kilootje aan, en opeens was de maat vol, die 20 kilo moest er weer van af. Iemand vertelde me over het proteïne-dieet, gaf me wat boeken, en ik begon er aan. Ben ondertussen alweer 12 kilo kwijt, het gaat lekker.
Tot zover geen bijzonder verhaal, maar opeens had ik het door hoe het werkt in mijn lichaam. Ik heb namelijk ook last van flinke hormoonschommelingen, dacht zelfs al vroeg in de overgang te komen, zocht naar pms-oplossingen in de sfeer van supplementen, en kwam zelfs een keer bij een natuurgeneeskundige. Zij had een heel verhaal over insuline en bijbehorend dieet. Het 'klikte' niet bij me met dat verhaal, legde geen link tussen mijn hormonen en de insuline. Ik dacht, ik ben geen diabeet, en kon een leven zonder brood niet voorstellen.
Maar toen ik de koolhydraten zo goed als geheel verbande uit mijn leven had ik het opeens door. Voel me nu veel beter in mijn hoofd, heb meer energie, de effecten zijn zeer spectaculair te noemen.
Na 6 weken ging ik op vakantie, het was niet eenvoudig om het dieet vol te houden, en ik dacht op een dag, ach, laat maar zitten, ik pak het bij thuiskomst wel weer op. Eén dag later nadat ik weer brood enzo at, werd ik knorrig en mopperig en begon tegen mijn wil in het leven van mijn reisgenoot zuur te maken. Alsof ik een ander mens was geworden. Ik ben meteen weer terug gegaan naar mijn dieet, zo wil ik niet zijn! Ik ben er nu proefondervindelijk achter gekomen dat ik zeer gevoelig ben voor koolhydraten. Was altijd een enorme snoepkont, vooral na de maaltlijd móest ik iets zoets eten. Nu is het alsof er rust in mijn hoofd is gekomen, niet meer de hele dag aan iets lekkers moeten denken. Van de week liep ik nog langs een bonbonzaak. Ik zei tegen mezelf 'het is het niet waard'. Ik zou denk ik wel kunnen leven met een maatje meer, maar met de gevolgen voor mijn stemmingen kan ik echt niet meer leven. De mist is opgetrokken uit mijn hoofd en ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld. Dit wil ik voor de rest van mijn leven!
Ik heb nooit een dieet gevolgd, kon eigenlijk altijd alles eten, maar anderhalf jaar geleden kreeg ik plotseling ernstige hielspoor en kon ik mijn werk in de zorg niet meer uitoefenen en nauwelijks meer wandelen met de hond. Ik dacht dat het met enkele maanden wel weer over zou gaan, bleef hetzelfde eten, terwijl daar nauwelijks meer beweging tegenover staan. Zo kwam er sluipenderwijs elke maand een kilootje aan, en opeens was de maat vol, die 20 kilo moest er weer van af. Iemand vertelde me over het proteïne-dieet, gaf me wat boeken, en ik begon er aan. Ben ondertussen alweer 12 kilo kwijt, het gaat lekker.
Tot zover geen bijzonder verhaal, maar opeens had ik het door hoe het werkt in mijn lichaam. Ik heb namelijk ook last van flinke hormoonschommelingen, dacht zelfs al vroeg in de overgang te komen, zocht naar pms-oplossingen in de sfeer van supplementen, en kwam zelfs een keer bij een natuurgeneeskundige. Zij had een heel verhaal over insuline en bijbehorend dieet. Het 'klikte' niet bij me met dat verhaal, legde geen link tussen mijn hormonen en de insuline. Ik dacht, ik ben geen diabeet, en kon een leven zonder brood niet voorstellen.
Maar toen ik de koolhydraten zo goed als geheel verbande uit mijn leven had ik het opeens door. Voel me nu veel beter in mijn hoofd, heb meer energie, de effecten zijn zeer spectaculair te noemen.
Na 6 weken ging ik op vakantie, het was niet eenvoudig om het dieet vol te houden, en ik dacht op een dag, ach, laat maar zitten, ik pak het bij thuiskomst wel weer op. Eén dag later nadat ik weer brood enzo at, werd ik knorrig en mopperig en begon tegen mijn wil in het leven van mijn reisgenoot zuur te maken. Alsof ik een ander mens was geworden. Ik ben meteen weer terug gegaan naar mijn dieet, zo wil ik niet zijn! Ik ben er nu proefondervindelijk achter gekomen dat ik zeer gevoelig ben voor koolhydraten. Was altijd een enorme snoepkont, vooral na de maaltlijd móest ik iets zoets eten. Nu is het alsof er rust in mijn hoofd is gekomen, niet meer de hele dag aan iets lekkers moeten denken. Van de week liep ik nog langs een bonbonzaak. Ik zei tegen mezelf 'het is het niet waard'. Ik zou denk ik wel kunnen leven met een maatje meer, maar met de gevolgen voor mijn stemmingen kan ik echt niet meer leven. De mist is opgetrokken uit mijn hoofd en ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld. Dit wil ik voor de rest van mijn leven!