Tamara (34) Stiekem al een jaar aanwezig
Geplaatst: 29-04-2014 00:52
Hallo allemaal,
Ik ben stiekem al een jaar zo nu en dan aanwezig op het forum, maar heb het vooral gebruikt om ideetjes op te doen wat recepten betreft.. voor meer had ik geen tijd. Nu wil ik de tijd wel maken. Vooral voor degenen met tegenvallende resultaten wil ik proberen iets te betekenen.
Ik zal me voorstellen. Ik ben 34 jaar, moeder van 2 jongens van 4 en 5 en 7 jaar samen met Mich. Ik werk 4 dagen per week op het kantoor van een kinderopvang organisatie en in de avonduren werk ik van thuis uit nog als grafisch ontwerpster voor het bedrijf van mijn man.
Ik worstel al met mijn gewicht sinds mijn 13de/14de Mijn beste vriendin, die 3 kilo lichter was dan mij vond zichzelf te dik, dus kwam ik tot de conclusie dat ik ook te dik was en ik begon met lijnen. Met 1m74 woog ik toen 61 kg. Was ik maar nooit begonnen met lijnen! Ik was een normale eter, geen overdreven snoepkont... was niet met eten bezig. Ik zat prima in mijn vel, maar toch werd ik geprikkeld door mijn vriendin en ging met haar mee lijnen. Eten werd een obsessie en het gevolg was 20 jaar lang crashen - vreetbuien en weer meer aankomen dan het startgewicht, weer crashen etc. Het bekende jojo effect. Toen ik 21 was zat op 102 kg en had ik maat 46. Dat is gelukkig het zwaarste gewicht dat ik ooit heb gehad. Pas als ik echt weer extreem bij gekomen was kon ik de knop weer omzetten en weer mega gaan afvallen. Al die jaren was het alles of niets. Of ik at het hoognodige en viel 30 kg in een jaar af, of ik bleef maar eten eten eten omdat ik het zo vreselijk vond wat ik in de spiegel zag en omdat ik me zo'n mislukkeling voelde doordat ik het eten niet op orde kreeg.
7 jaar geleden toen ik mijn man leerde kennen zat ik in een positieve periode. Ik sporte onwijs veel, at weinig en zat weer op de 61 kg waar ik ooit op begon te lijnen. Het was een sport van me om op de grens gezond gewicht / ondergewicht te belanden. Ik voelde me met 61 kg nog steeds te dik.. en bedacht dat als ik die grens zou bereiken dat het dan blijkbaar goed zou moeten zijn. Want met ondergewicht zou ik dus echt niet meer te dik zijn. In ons eerste jaar samen schommelde ik tussen de 60 en 65 kg. Ik bleef flink sporten, maar mijn eetpatroon werd normaler. Na een jaar ( ja zo snel al) was het ons gegund om zwanger te worden. De eerste zwangerschap liep uit op een miskraam. De tweede zwangerschap ging goed, maar ik durfde niet meer te sporten ( bang dat het weer mis zou gaan) en ik stopte met roken. Ik bouwde niet af qua sporten en stopte van de 1 op de andere dag met roken. Ik ging van 8 uur per week sporten naar geen beweging meer. Ik kwam 1 kilo per week aan en dat stopte de hele zwangerschap niet. Mijn vader overleed toen ik 20 weken zwanger was, waardoor ik ook meer at en 6 weken later bleek mijn moeder borstkanker te hebben. Een heavy periode! Resultaat: 105 kg op de weegschaal op de dag dat ik ging bevallen. Na 3 weken na de bevalling was er wel 25 kg weg. 20 kg was puur vocht. Het was extreem warm die zomer.. Na 2 weken ( in mijn herinnering) begon dat vocht eindelijk af te drijven en was ik opeens 25 kg kwijt. Maar.. er bleven dus 15 tot 20 kg plakken.
Ik had geen makkelijk kindje en ik was daardoor een onzekere mama. Ik baalde van mijn lijf. Gelukkig kon ik eetbuien vermijden en bleef ik een half jaar stabiel. Toen kozen we voor een tweede kindje. Meteen weer zwanger! Ik lette enorm op mijn eten, nam geen hap teveel en kwam maar 8 kg aan deze zwangerschap. 3 dagen na mijn bevalling zat ik op 78 kg. 2 kg lichter dan voor de zwangerschap. Jippie! Maar nog lang niet waar ik wilde zijn. Helaas was onze 2de zoon een typische huilbaby. Ik at best veel om alle zorgen en frustraties te kalmeren, maar doordat mijn kindjes zoveel energie van me vraten kwam ik niet aan. Een half jaar later, toen de rust iets terug was ( hij huilde in ieder geval niet meer de hele dag, maar het blijft pittig met 2 ukkies waar nog geen 1.5 jaar tussen zit, wisseling van baan, een studie daarnaast waardoor ik 1 dag per week nog eens extra van huis was, dus nauwelijks tijd had om te slapen) ging het weer de verkeerde kant op. De (vr) eetbuien begonnen weer en ik kwam weer kilo's aan. Volgens mij begon ik toen ik weer op 91 kg zat aan het soepdieet. Met succes! Weer 20 kg weg in 4 maanden tijd. Ik kon het alleen wederom niet volhouden. Ik kwam langzaam aan, maar ik kwam wel aan. Een jaar later, vorig jaar januari, zat ik alweer op 98.7 kg. Heel erg dicht bij het maximale gewicht van 100 kg dat ik, buiten de zwangerschap om, ooit bereikt had.
Ik ging in de weer met een sportcoach en aangepast voedingspatroon. Calorie beperking. Ik sporte bijna dagelijks, was de hele dag bezig met eten ( 7 eetmomenten op een dag) maar viel geen gram af. Frustrerend. Zo heb ik 3 maanden aangemodderd. Mijn moeder kreeg last van haar suiker en kreeg een aangepast koolhydraatbeperkt dieet van haar arts. Ze viel in 3 maanden tijd 12 kg af. Ik had eerder koolhydraatbeperkt eten overwogen, maar het leek me niet te doen. Ik was alleen zo ver afgezakt dat ik vond dat ik geen keus had en het moest gaan proberen. Via via had ik gehoord over GOK. In april boekten we een vakantie naar Italie met mijn heerlijke gezin, maar zo kon ik natuurlijk niet in badpak of bikini. En toen ging de knop om Ik wilde voor eens en voor altijd af gaan rekenen met die k** kilo's en wel nu. Ik had 10 weken de tijd voordat we op vakantie vertrokken. Dat werd mijn doel! Zoveel mogelijk kwijt zien te raken voordat ik op vakantie zou gaan.
En het lukte me. De knop ging om en ik ging 12 kg lichter op vakantie! Wat een bevrijding was dat al! Ik was nog niet blij, maar dacht steeds aan hoe het zou zijn geweest met 12 kilo meer. We zaten 3 weken op een camping in italie. Ik probeerde me zoveel mogelijk aan de GOK richtlijn te houden en nam ook braaf crackers mee op vakantie. Ik bleef die 3 weken stabiel! Mijn weegschaal was mee op vakantie om het in de gaten te houden
Na de vakantie zat ik nog steeds in de goede flow en uiteindelijk viel ik 25 kg af in een half jaar tijd. Er volgde daarna en periode met veel stress en stress heeft op mijn lijf een negatief effect. Mijn lijf lijkt dan ook niet af te willen vallen. Daarnaast zat ik al zoveel lekkerder in mijn vel dat ik het allemaal ook wat losser liet.
Al een jaar lang maak ik elke dag zelf de (meestal) giant cracker en beperk ik in mijn avondeten de koolhydraten ook. Maar meestal ga ik wel over de 5 kh heen, dus niet alleen maar groen. Als ik niet snaai, kan ik nu nog steeds met gemak een kilo per week afvallen, maar dat hoeft voor mij niet meer. Het eerste half jaar heb ik geen chocolade aangeraakt ( ik ben echt chocolade verslaafd en ook gebleven. Na een half jaar geen chocolade was die zin in chocolade echt niet weg) en nu sta ik me dat zo nu en dan wel toe. Ook geniet ik in het weekend gewoon van een lekker broodje bij de lunch in plaats van een cracker en heb ik heerlijk genoten van alle lekkers met kerst en pasen etc. Als ik op stap ga drink ik lekker amaretto met 7-up, maar compenseer alles in de dagen erna. En dat is nieuw Het is niet meer alles of niets. Eet ik wat verkeerds, dan compenseer ik diezelfde dag nog ergens ( minder eten / extra water drinken etc) of in de dagen erna. En nu een half jaar later ben ik nog steeds 25 kg kwijt. En daardoor heb ik het gevoel dat ik na 20 jaar de controle terug heb. Ik weet precies wat ik wel en niet kan eten. Ik weeg me al 20 jaar elke ochtend en elke avond en dat ben ik blijven doen. Dat is ook mijn stok achter de deur. Bij twijfel 's avonds of ik wat lekkers ( fouts) neem helpt het me het niet te doen omdat ik de confrontatie met de weegschaal aan moet. In mijn team op het werk is iedereen aan het gokken geslagen en hebben we nu een afvalrace. Dit motiveert mij om mijn best te doen die laatste 5 kg ook eraf te krijgen en ik hoop anderen zo mee te sleuren in hun gevecht tegen de kilo's.
Ik zit nu op maat 38/40, maar ik wil vol in maat 38 terecht komen en onder de 70 kg duiken. Dan wordt 70 kg mijn bovengrens en ben ik mooi 30 kg rond kwijt. Ik weet nu heel goed hoe ik stabiel kan blijven.. alleen nu nog even mijn best doen voor die 5 kg en dan het "stabiel blijven trucje" weer toepassen.
Ik ben niet HET voorbeeld voor de echt GOKkers, want ik hou me niet aan de mooie 4*1/4 verdeling. Ik wil niet meer standaard aan de aardappels, rijst, pasta, normaal brood etc... ook geen kleine porties.. want een kleine portie wordt bij mij automatisch een grote portie.. en ik ben heel erg gevoelig voor kh. Ik ben van die dikmakers af en dat wil ik gewoon graag zo houden. Mijn buik is 25 cm geslonken en zodra er weer geregeld dit soort koolhydraatbommen naar binnen komen merk ik dat meteen aan mijn buik en dat wil ik niet. Daarnaast ben ik geen fruit eter.. en wat ik niet graag eet laat ik weg. Daarvoor pak ik dan liever wat meer groente en wat meer vlees tijdens mijn avondmaaltijd. Dan heb ik toch meer koolhydraten binnen waardoor mijn lijf niet lui wordt.. En ja, natuurlijk eet ik wel eens wat patatjes van mijn man of neem ik een paar hapjes lasagna van mijn kinderen, maar dat zal voor mij nooit meer een standaard maaltijd worden. Ik ben van die verslaving af en dat ga ik zo houden
Het is een heel verhaal geworden. Volgens mij past dit meer in het kopje succesverhaal haha en misschien zijn jullie al lang afgehaakt. Maar goed.. dit is dus Tamara1979
Ik ben stiekem al een jaar zo nu en dan aanwezig op het forum, maar heb het vooral gebruikt om ideetjes op te doen wat recepten betreft.. voor meer had ik geen tijd. Nu wil ik de tijd wel maken. Vooral voor degenen met tegenvallende resultaten wil ik proberen iets te betekenen.
Ik zal me voorstellen. Ik ben 34 jaar, moeder van 2 jongens van 4 en 5 en 7 jaar samen met Mich. Ik werk 4 dagen per week op het kantoor van een kinderopvang organisatie en in de avonduren werk ik van thuis uit nog als grafisch ontwerpster voor het bedrijf van mijn man.
Ik worstel al met mijn gewicht sinds mijn 13de/14de Mijn beste vriendin, die 3 kilo lichter was dan mij vond zichzelf te dik, dus kwam ik tot de conclusie dat ik ook te dik was en ik begon met lijnen. Met 1m74 woog ik toen 61 kg. Was ik maar nooit begonnen met lijnen! Ik was een normale eter, geen overdreven snoepkont... was niet met eten bezig. Ik zat prima in mijn vel, maar toch werd ik geprikkeld door mijn vriendin en ging met haar mee lijnen. Eten werd een obsessie en het gevolg was 20 jaar lang crashen - vreetbuien en weer meer aankomen dan het startgewicht, weer crashen etc. Het bekende jojo effect. Toen ik 21 was zat op 102 kg en had ik maat 46. Dat is gelukkig het zwaarste gewicht dat ik ooit heb gehad. Pas als ik echt weer extreem bij gekomen was kon ik de knop weer omzetten en weer mega gaan afvallen. Al die jaren was het alles of niets. Of ik at het hoognodige en viel 30 kg in een jaar af, of ik bleef maar eten eten eten omdat ik het zo vreselijk vond wat ik in de spiegel zag en omdat ik me zo'n mislukkeling voelde doordat ik het eten niet op orde kreeg.
7 jaar geleden toen ik mijn man leerde kennen zat ik in een positieve periode. Ik sporte onwijs veel, at weinig en zat weer op de 61 kg waar ik ooit op begon te lijnen. Het was een sport van me om op de grens gezond gewicht / ondergewicht te belanden. Ik voelde me met 61 kg nog steeds te dik.. en bedacht dat als ik die grens zou bereiken dat het dan blijkbaar goed zou moeten zijn. Want met ondergewicht zou ik dus echt niet meer te dik zijn. In ons eerste jaar samen schommelde ik tussen de 60 en 65 kg. Ik bleef flink sporten, maar mijn eetpatroon werd normaler. Na een jaar ( ja zo snel al) was het ons gegund om zwanger te worden. De eerste zwangerschap liep uit op een miskraam. De tweede zwangerschap ging goed, maar ik durfde niet meer te sporten ( bang dat het weer mis zou gaan) en ik stopte met roken. Ik bouwde niet af qua sporten en stopte van de 1 op de andere dag met roken. Ik ging van 8 uur per week sporten naar geen beweging meer. Ik kwam 1 kilo per week aan en dat stopte de hele zwangerschap niet. Mijn vader overleed toen ik 20 weken zwanger was, waardoor ik ook meer at en 6 weken later bleek mijn moeder borstkanker te hebben. Een heavy periode! Resultaat: 105 kg op de weegschaal op de dag dat ik ging bevallen. Na 3 weken na de bevalling was er wel 25 kg weg. 20 kg was puur vocht. Het was extreem warm die zomer.. Na 2 weken ( in mijn herinnering) begon dat vocht eindelijk af te drijven en was ik opeens 25 kg kwijt. Maar.. er bleven dus 15 tot 20 kg plakken.
Ik had geen makkelijk kindje en ik was daardoor een onzekere mama. Ik baalde van mijn lijf. Gelukkig kon ik eetbuien vermijden en bleef ik een half jaar stabiel. Toen kozen we voor een tweede kindje. Meteen weer zwanger! Ik lette enorm op mijn eten, nam geen hap teveel en kwam maar 8 kg aan deze zwangerschap. 3 dagen na mijn bevalling zat ik op 78 kg. 2 kg lichter dan voor de zwangerschap. Jippie! Maar nog lang niet waar ik wilde zijn. Helaas was onze 2de zoon een typische huilbaby. Ik at best veel om alle zorgen en frustraties te kalmeren, maar doordat mijn kindjes zoveel energie van me vraten kwam ik niet aan. Een half jaar later, toen de rust iets terug was ( hij huilde in ieder geval niet meer de hele dag, maar het blijft pittig met 2 ukkies waar nog geen 1.5 jaar tussen zit, wisseling van baan, een studie daarnaast waardoor ik 1 dag per week nog eens extra van huis was, dus nauwelijks tijd had om te slapen) ging het weer de verkeerde kant op. De (vr) eetbuien begonnen weer en ik kwam weer kilo's aan. Volgens mij begon ik toen ik weer op 91 kg zat aan het soepdieet. Met succes! Weer 20 kg weg in 4 maanden tijd. Ik kon het alleen wederom niet volhouden. Ik kwam langzaam aan, maar ik kwam wel aan. Een jaar later, vorig jaar januari, zat ik alweer op 98.7 kg. Heel erg dicht bij het maximale gewicht van 100 kg dat ik, buiten de zwangerschap om, ooit bereikt had.
Ik ging in de weer met een sportcoach en aangepast voedingspatroon. Calorie beperking. Ik sporte bijna dagelijks, was de hele dag bezig met eten ( 7 eetmomenten op een dag) maar viel geen gram af. Frustrerend. Zo heb ik 3 maanden aangemodderd. Mijn moeder kreeg last van haar suiker en kreeg een aangepast koolhydraatbeperkt dieet van haar arts. Ze viel in 3 maanden tijd 12 kg af. Ik had eerder koolhydraatbeperkt eten overwogen, maar het leek me niet te doen. Ik was alleen zo ver afgezakt dat ik vond dat ik geen keus had en het moest gaan proberen. Via via had ik gehoord over GOK. In april boekten we een vakantie naar Italie met mijn heerlijke gezin, maar zo kon ik natuurlijk niet in badpak of bikini. En toen ging de knop om Ik wilde voor eens en voor altijd af gaan rekenen met die k** kilo's en wel nu. Ik had 10 weken de tijd voordat we op vakantie vertrokken. Dat werd mijn doel! Zoveel mogelijk kwijt zien te raken voordat ik op vakantie zou gaan.
En het lukte me. De knop ging om en ik ging 12 kg lichter op vakantie! Wat een bevrijding was dat al! Ik was nog niet blij, maar dacht steeds aan hoe het zou zijn geweest met 12 kilo meer. We zaten 3 weken op een camping in italie. Ik probeerde me zoveel mogelijk aan de GOK richtlijn te houden en nam ook braaf crackers mee op vakantie. Ik bleef die 3 weken stabiel! Mijn weegschaal was mee op vakantie om het in de gaten te houden
Na de vakantie zat ik nog steeds in de goede flow en uiteindelijk viel ik 25 kg af in een half jaar tijd. Er volgde daarna en periode met veel stress en stress heeft op mijn lijf een negatief effect. Mijn lijf lijkt dan ook niet af te willen vallen. Daarnaast zat ik al zoveel lekkerder in mijn vel dat ik het allemaal ook wat losser liet.
Al een jaar lang maak ik elke dag zelf de (meestal) giant cracker en beperk ik in mijn avondeten de koolhydraten ook. Maar meestal ga ik wel over de 5 kh heen, dus niet alleen maar groen. Als ik niet snaai, kan ik nu nog steeds met gemak een kilo per week afvallen, maar dat hoeft voor mij niet meer. Het eerste half jaar heb ik geen chocolade aangeraakt ( ik ben echt chocolade verslaafd en ook gebleven. Na een half jaar geen chocolade was die zin in chocolade echt niet weg) en nu sta ik me dat zo nu en dan wel toe. Ook geniet ik in het weekend gewoon van een lekker broodje bij de lunch in plaats van een cracker en heb ik heerlijk genoten van alle lekkers met kerst en pasen etc. Als ik op stap ga drink ik lekker amaretto met 7-up, maar compenseer alles in de dagen erna. En dat is nieuw Het is niet meer alles of niets. Eet ik wat verkeerds, dan compenseer ik diezelfde dag nog ergens ( minder eten / extra water drinken etc) of in de dagen erna. En nu een half jaar later ben ik nog steeds 25 kg kwijt. En daardoor heb ik het gevoel dat ik na 20 jaar de controle terug heb. Ik weet precies wat ik wel en niet kan eten. Ik weeg me al 20 jaar elke ochtend en elke avond en dat ben ik blijven doen. Dat is ook mijn stok achter de deur. Bij twijfel 's avonds of ik wat lekkers ( fouts) neem helpt het me het niet te doen omdat ik de confrontatie met de weegschaal aan moet. In mijn team op het werk is iedereen aan het gokken geslagen en hebben we nu een afvalrace. Dit motiveert mij om mijn best te doen die laatste 5 kg ook eraf te krijgen en ik hoop anderen zo mee te sleuren in hun gevecht tegen de kilo's.
Ik zit nu op maat 38/40, maar ik wil vol in maat 38 terecht komen en onder de 70 kg duiken. Dan wordt 70 kg mijn bovengrens en ben ik mooi 30 kg rond kwijt. Ik weet nu heel goed hoe ik stabiel kan blijven.. alleen nu nog even mijn best doen voor die 5 kg en dan het "stabiel blijven trucje" weer toepassen.
Ik ben niet HET voorbeeld voor de echt GOKkers, want ik hou me niet aan de mooie 4*1/4 verdeling. Ik wil niet meer standaard aan de aardappels, rijst, pasta, normaal brood etc... ook geen kleine porties.. want een kleine portie wordt bij mij automatisch een grote portie.. en ik ben heel erg gevoelig voor kh. Ik ben van die dikmakers af en dat wil ik gewoon graag zo houden. Mijn buik is 25 cm geslonken en zodra er weer geregeld dit soort koolhydraatbommen naar binnen komen merk ik dat meteen aan mijn buik en dat wil ik niet. Daarnaast ben ik geen fruit eter.. en wat ik niet graag eet laat ik weg. Daarvoor pak ik dan liever wat meer groente en wat meer vlees tijdens mijn avondmaaltijd. Dan heb ik toch meer koolhydraten binnen waardoor mijn lijf niet lui wordt.. En ja, natuurlijk eet ik wel eens wat patatjes van mijn man of neem ik een paar hapjes lasagna van mijn kinderen, maar dat zal voor mij nooit meer een standaard maaltijd worden. Ik ben van die verslaving af en dat ga ik zo houden
Het is een heel verhaal geworden. Volgens mij past dit meer in het kopje succesverhaal haha en misschien zijn jullie al lang afgehaakt. Maar goed.. dit is dus Tamara1979