"Nee, het is NIET mijn eigen schuld!"

[Gerard Poot]

Dit is de kop van één van de artikelen in het blad Vrouw, een bijlage van de Telegraaf van 20 mei.
Voorop staat:

Jinke heeft diabetes
'Ze denken dat het mijn eigen schuld is'

Nu ben ik zelf al jaren diabeet en probeer zaken rondom diabetes wat te volgen. ook in de pers. Maar dit verhaal van Jinke Doef (41) is zo bizar dat ik delen hiervan aan jullie wil voorleggen.

Jinke Doef weet sinds twee jaar dat ze diabetes type 2 heeft. Niet omdat ze een zoetekauw is of alleen maar op de bank hangt, maar simpelweg omdat het in haar familie voorkomt.

Tot zover kan ik het nog volgen. Twee mooie foto's van Jinke erbij, weinig mis mee, hondje erbij, je kent het wel. Overgewicht is niet direct zichtbaar. Het hondje zit op schoot, dus lastig waarneembaar. Ze heeft wel een bol gezicht. Maar dat kan familiair zijn.
Dan komen de klachten - ik citeer:

Ik had al maandenlang last van vage klachten: extreme vermoeidheid, ontstekingen, veel dorst, duizelig, niet fit....Bij de huisarts bleek dat mijn bloeddruk veel te hoog was, een familiekwaaltje. Ik kreeg medicijnen, maar de klachten bleven. Af en toe dacht ik dat ik net zo goed mijn tent kon opzetten bij de huisarts, ik woonde daar bijna. Uiteindelijk vroeg de dokter of er naast verhoogde bloeddruk nog meer ziekten voorkwamen in de familie. Dat was zo, mijn vader heeft diabetes. Dat bracht het balletje aan het rollen: ik bleek inderdaad suikerziekte te hebben. De huisarts had er niet aan gedacht, omdat veel oorzaken van diabetes niet op mij van toepassing zijn: ik ben niet oud, geen snoeper en heb geen extreem overgewicht. Maar erfelijkheid kan ook een rol spelen. Ik had er nooit bij stilgestaan dat ik een verhoogde kans op diabetes had omdat mijn vader het heeft.

Nu begin ik toch wel een beetje met mijn wenkbrauwen te fronzen. Beetje merkwaardig - zulke klachten, zo vaak naar de dokter....
Het wordt nog leuker:

Iedere ochtend stipt om half acht moet ik mijn medicijnen innemen, ook in het weekend. Als ik er een uurtje van afwijk, voel ik me de rest van de dag niet goed. Om zes uur 's avonds slik ik weer een tablet, en daar tussenin moet ik exact bepalen hoeveel ik eet, aan de hand van wat ik die dag ga doen. In principe mag ik bijna alles eten wat ik wil, maar wel in de goede verhoudingen: zes keer per dag een klein beetje. Als ik 's middags naar een verjaardag ga en een gebakje neem, moet ik daar 's ochtends al mijn ontbijt op aanpassen. Daardoor gaat de spontaniteit er een beetje af.

Hmm...ik herken toch heel weinig in dit verhaal hoor. Het lijkt rechtstreeks uit een lesboek uit 1970 te komen....even kijken hoe het zich verder ontwikkeld.

Ik hou ook erg van koken, maar kan tegenwoordig niet zomaar iets uitproberen. Bepaalde kruiden of ingrediënten kunnen er voor zorgen dat ik ineens niet lekker word. Een beetje honing om spareribs mee te marineren kan bijvoorbeeld niet meer. Laatst had ik de spaghetti net iets anders klaargemaakt dan anders...Mijn man merkte gelijk dat ik vreemd ging doen: druk en onrustig. Zelf heb ik dat op zo'n moment niet door, maar het is een teken dat ik een 'hyper' heb, wat wil zeggen dat de waardes van mijn bloedsuikergehalte veel te hoog zijn. Op zo'n moment moet mijn man me de trap ophelpen, want zelf ben ik niet helder meer. Ik fiets dan een kwartiertje op de hometrainer om mijn suiker sneller te laten verbranden. Langzaam voel ik me beter, daarna val ik als een blok in slaap. Het vraagt best veel van mijn gezin. Als mijn waardes niet goed zijn, ben ik niet te genieten. Daarbij moeten mijn man en kinderen me altijd in de gaten houden, voor het geval er iets misgaat. Bij een te lage waarde kun je flauwvallen, maar dat heb ik gelukkig nog nooit gehad. Mijn lichaam geeft vanzelf aan wanneer het tijd is om te eten. Maar voor het geval dat ik toch een keer flauwval, weten mijn kinderen - ze zijn 12, 14 en 18 - wat ze moeten doen: de huisarts bellen.

Ik ben nu het spoor bijster. Bijna vermoed ik een vorm van ADHD, of een autisme spectrum stoornis. Het laatste duidt wel weer op diabetes, maar als ze slechts 1 pil slikt dan kun je nooit van die geweldige fysieke sensaties hebben...gauw verder lezen.

Naast de regelmaat die ik in mijn levensstijl moet brengen, heb ik bijvoorbeeld veel last van mijn voeten. Die zijn door de diabetes zo gevoelig, dat ik mijn deken in bed af en toe nauwelijks kan verdragen. Lopen met de hond doet soms al te veel pijn, om maar niet te spreken van mijn werk in de thuiszorg. Ik heb oogklachten, ik zie soms vlekken of voel me duizelig. Ook dat is een gevolg van diabetes. Op de lange termijn kan er veel schade ontstaan, bijvoorbeeld aan je bloedvaten of nieren. Je schijnt zelfs blind te kunnen worden. Maar hoe erg het precies kan worden, daar heb ik me niet in verdiept. Eigenlijk wil ik het liever niet weten.[ ] Diabetes is niet leuk, maar er valt mee te leven. Thuis kunnen we er soms goed om lachen. als ik raar doe, zegt mijn zoontje gekscherend:'Mam, moet je een suikerklontje?' Maar het blijft vervelend dat ik me altijd moet verantwoorden tegenover anderen en moet uitleggen dat ook jonge, gezonde mensen zomaar diabetes kunnen krijgen. Echt, het kan iedereen overkomen.

Het artikel wordt omlijst met kolommetjes waarin allerlei informatie over diabetes is te vinden. Erg frappant was wel om daarin te lezen: 'Diabetes type 2 is een ongeneeslijke chronische aandoening....'
En allerlei informatie vanuit het Diabetes Fonds.

Ik vraag me sterk af of deze mevrouw wel bestaat. De sensaties die zij beschrijft komen wel voor, maar niet in haar pillen slikkende stadium van diabetes. Zie ik dit nu verkeerd?
Is dit om mensen bang te maken, de ogen te openen? Ik weet dat deze bijlage veel gelezen wordt, er zijn leuke columns in. Voor mijn vrouw is dit vaste lectuur. Okéé, het is Telegraaf, maar toch...

Ik ben benieuwd naar jullie mening!

[Karen]

Ik zou dit ook met grote verbazing gelezen hebben, maar het doet me dan niks, nooit afgaan op verhalen, alles wat jezelf ondervind en voelt; daar kun je wat mee!!!
Mijn vader heeft ook diabetes 2, ik herken echt niks vanuit dit verhaal
Mijn zoon heeft een aanverwante stoornis van het autisme spectrum en net wat jij al dacht, dacht ik ook, vermoedelijk is er meer aan de hand!!!

[Gerard Poot]

Ja, ik overweeg om eens contact met het Diabetes Fonds op te nemen. Als eerste, dan de journalist zelf.
Dit ziet eruit als een verzonnen anti-promotie verhaal m.b.t. diabetes, althans zo leest het.
Maar dit kan toch niet, dit geeft zo'n onvoorstelbare verkeerde voorstelling van zaken.
Begrijp me, ik neem diabetes echt wel heel serieus hoor, het is een heel naar probleem.
Maar zo schiet het zijn doel wel heel erg voorbij en voor een heel groot publiek...
Gerard

[Meesje]

Gerard,

Ik had het artikel ook al gelezen. Het eerste wat bij me opkwam was: 'stemmingmakerij'. De informatie die deze mevrouw geeft over haar toestand bevat een aantal tegenstrijdigheden, maar die door iemand die nog nooit iets met suikerziekte te maken heeft gehad, niet zal worden herkend. Dan is het een 'erg' verhaal. Een afschrikwekkend beeld.
Maar het geeft ook weinig troost of uitzicht. Iedereen kan het krijgen, je kunt er niets aan doen. Een doemsenario dus.

Als dit een artikel was om de lezer de ogen te openen, slaan ze volledig de plank mis. Ik mis iedere vorm van preventie van diabetes.

Net als jij had ik de gedachte dat deze mevrouw misschien wel helemaal niet bestaat. En anders is het verhaal flink aangedikt met symptomen die ze waarschijnlijk helemaal niet heeft. Nee, een waardeloos artikel dat helaas wel door heel veel mensen wordt gelezen.

Groeten,
Meesje

[Kees]

Bij klachten van die aard zie ik een diabeet type 2 die meermalen daags insuline spuit, veel te dik is, bijna niet eet en toch niet afvalt, het koud heeft, terwijl het helemaal niet koud is, etc. etc. Niet iemand die 1 tablet (hoogstw. metformine) gebruikt. Niettemin zijn de complicaties van een niet goed gereguleerde DM2 dramatisch. Alleen de polyneuropathie is al een invaliderende kwaal.

Een arts die bij een flink te hoge bloeddruk (uiteraard eerst een keer of zes meten) geen bloedbeeld laat prikken doet iets niet helemaal goed. Je moet toch verdorie nagaan of er een oorzaak voor die hypertensie gevonden kan worden? Iedere arts en praktijkverpleegkundige weet bovendien dat DM2 ook bij een normaal en zelfs een laag gewicht kan voorkomen en ook op jongere leeftijd. En hoewel je er niet acuut doodgaat is hypertensie absoluut geen 'kwaaltje'. Dergelijk taalgebruik zou door de journalist/redactie becommentarieerd moeten worden.

Ik denk ook dat ze de casus van die mevrouw 'opgeleukt' hebben om veel meer aspecten van diabetes te behandelen dan doorgaans bij één en dezelfde patiënt tegelijkertijd voorkomen. Een slecht artikel, waardoor je als debuterende DM2-patiënt op het verkeerde been gezet wordt.

Kees

[Gerard Poot]

Dank je Kees, je bevestigd helemaal mijn vermoedens.
Je conclusie is dan ook helder.
Toch in het blad overtuigende foto's van de desbetreffende Jinke, er bestaat geen twijfel over dat deze mevrouw bestaat en al deze klachten heeft.
Dan vraag ik me af of dit weekblad hier zomaar mee weg kan komen.
Goed, de Telegraaf heeft niet de zuiverste naam m.b.t. berichtgeving, maar dit is voor mij meer dan bedenkelijk.
Ik heb er inmiddels een mailtje aan gewaagd richting het Diabetes Fonds.

Waarom blijf ik hier toch zo onrustig over?

Gerard

[Kees]

Toch in het blad overtuigende foto's van de desbetreffende Jinke, er bestaat geen twijfel over dat deze mevrouw bestaat en al deze klachten heeft.

Als dat zo is dan mankeert deze mevrouw meer dan alleen diabetes. Is er bijvoorbeeld gekeken naar tekorten aan vitamines en spoorelementen, om maar een dwarsstraat te noemen. Daar kun je ook de gekste klachten van krijgen. Het is nu net alsof er gestopt is met verder kijken toen eenmaal die diabetes ontdekt was. 'Vals positief ', heet dat in vaktaal. Althans, dat zou me niets verbazen.

Kees

[Sifra]

Ook ik heb het vorige week gelezen en leek die ik ben heb het gewoon voor zoete koek aangenomen.
Diabetes type 2 is een ongeneeslijke chronische aandoening... Stond tussen aanhalingstekens.

Is dat dan niet zo? Heb ik het dan helemaal verkeert begrepen?

[Kees]

Enige nuancering lijkt me wel op zijn plaats. Weefselbeschadiging door diabetes is niet terug te schroeven maar wel te vertragen of tot staan te brengen. Als spuiters terug kunnen naar pillen en pillenslikkers kunnen minderen of stoppen zou ik dat zeker een vorm van genezen willen noemen. Verdere schade wordt er in ieder geval dramatisch mee beperkt.

Kees

[Gerard Poot]

Ik trek even twee zaken uit elkaar in deze draad.

Hoe geneesbaar is diabetes.
In nederland zie ik een snelle overstap op medicijnen. Ik praat veel over diabetes, stel altijd vragen. Bij veel diabetes patiënten waar het zich net geopenbaard heeft doen als eerste de medicijnen de truuk, aanpassing van eetpatroon en verliezen van gewicht staat vaak op tweede plaats. Ik merk dat vele doktoren er van uitgaan dat deze weg vaak geen succes heeft. Het zou allemaal geweldig zijn om goed af te vallen, maar dat lukt toch niet.

In mijn zoektocht kwam ik het boekje tegen: "How to halt diabetes in 25 days" van Mike Adams (Truth Publishing Ltd. 2006). Nou, voor Usd 14,95 kan ik me geen buil vallen en hij geeft aan bij dit boek - heb je geen resultaat, stuur het boek dan retour en krijg je je geld terug. (Let wel - het gaat hier om diabetes type 2).
Kijk, dan kom je gelijk in aanraking met de amerikaanse no-nonsense aanpak, die je aantreft bij de jongere voedings- en afvalgoeroes daar.
Stop met alle flauwekul die je diabetes bezorgd heeft, een mooi en rigoreus 25 dagen stappen plan moet het dan doen. (Ja, inclusief NOOIT meer iets uit frituurvet eten...)
Geen geneuzel, maar aanpakken.

Ik moet dan weer denken aan mijn eerste bezoeken aan die prachtige diëtiste. Met zachte hand - de fluwelen aanpak - reikte ze me de suggesties aan.
Ik ben meer van - "Idioot, stop met dat gevreet! Daar ga je zeer vroegtijdig dood aan, dat mag je en dat eet je nooit van je leven meer. En...zie je die honkbalknuppel in de hoek? Twee kilo eraf volgende week!"
De gezondheidszorg zou een heel ander gezicht krijgen met deze aanpak.

Eerlijk gezegd denk ik dat dit enorme resultaten zou krijgen. Mensen zijn uiterst luie wezens, die zich in een jarenlang traject enorm lopen te vervetten, dan moord en brand schreeuwen om pillen en medische zorg.
(met excuus aan iedereen met wezenlijke medische problemen...)


En het tweede element, nog steeds overeind staand in deze draad; kan dit soort journalistiek? Er van uitgaande dat deze Jinke inderdaad bestaat, maar de journalist de medische encyclopedie heeft leeggestort in dit artikel en daarmee - leve de onkundigheid - een totaal mank beeld geschetst heeft van DM2.

Mag dit zomaar?

Gerard

[Doortje58]

Hier in Nederland schijnt alles te mogen, naderhand bieden ze gewoon hun excuses aan, toch?????

Maar het lijkt mij wel een idioot rampsenario als ik bovenstaande allemaal lees, ze zouden inderdaad beter moeten weten bij het Diabetes Fonds.............

Van de Telegraaf verwachte ik niks anders..............

[Gerard Poot]

Okéé, laten we van waardeoordelen over de Telegraaf afstappen.
Ik verwacht ook niet dat alle journalisten ter zake kundig zijn, maar ik zou het in ieder geval wel door een expert laten doornemen...

Dan heb je nog het Diabetes Fonds.
Ik heb contact met hen gehad, ze hebben inderdaad informatie aangeleverd voor dit artikel. Dat is niet verwerkt in bovenstaande verhaal van die mevrouw, want het staat los (naast) het artikel in een andere kleur.
Ze hebben het artikel daar doorgelezen en - op het eerste gezicht - niets vreemds aangetroffen.
De mevrouw die ik hierover sprak werkte nog maar kort bij het Fonds, ze zou het verder navragen.
Ik hou jullie op de hoogte...
Misschien zie ik wel spoken hoor!

Gerard

[janine59]

spoken??? ik denk dat het geschreven is dor een ghostwriter!

[Kees]

Ik ben meer van - "Idioot, stop met dat gevreet! Daar ga je zeer vroegtijdig dood aan, dat mag je en dat eet je nooit van je leven meer. En...zie je die honkbalknuppel in de hoek? Twee kilo eraf volgende week!"

Zal bij sommige mensen prima werken maar mijn aanpak is "ik ben de deskundige die jou uitlegt wat je probleem is en hoe je dat kunt oplossen maar jij bent degene die deze wijze raad al dan niet opvolgt. Kies maar! Zo niet dan stop ik mijn energie liever in mensen die wel bereid zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Mocht je tot inkeer komen dan ben je echter altijd van harte welkom."

Op die manier laat ik de verantwoordelijkheden precies waar ze thuishoren.

Verder blijf ik natuurlijk benieuwd naar je naspeuringen want het is en blijft een raar artikel.

Kees

[Gerard Poot]

Helemaal goed, Kees. Daarom ben ik ook dirigent geworden.
Op mijn manier zou iedereen in de gezondheidszorg binnen enkele maanden knettergek worden...
Jou methode snijdt wel hout, en het is zo als je schrijft - je legt de verantwoordelijkheden op de juiste plek.

Maar mensen proberen wakker te schudden- daar hou ik van. En dat mag ook wel eens bruut gebeuren.

Maar weer on topic.
Heb vandaag een beetje heen en weer gebeld / gemaild met het Diabetes Fonds.
Hierbij de laatst ontvangen email, met de uiteindelijke uitleg. Onverkort, precies zoals ik deze vanavond binnenkreeg.
Ik geef er even geen commentaar op.


Geachte heer Poot,

Op verzoek van mijn collega bij het Diabetes Fonds (FvdJ) die u vandaag hebt gesproken, beantwoord ik graag uw vraag/opmerking over het artikel in de Telegraaf.

Er is inderdaad een bestaande vrouw met diabetes geïnterviewd. Zij gebruikt twee keer per dag medicijnen voor haar diabetes. Wij kennen vergelijkbare verhalen van mensen die gevoelig zijn voor schommelingen in de bloedglucose, dus twijfelen niet aan de waarheid van haar verhaal. We zijn het ermee eens dat dit een vrij heftig verhaal is. Lang niet iedereen kampt met zulke grote impact op het dagelijks leven. Daarentegen zijn er ook veel mensen voor wie het wel degelijk minstens even ernstig uitpakt. We hebben informatie aangeleverd voor bij dit interview omdat het laat zien dat diabetes type 2 meer kan zijn dan ‘alleen een beetje suiker’ waar je bijna niets van merkt. En dat het de moeite waard is om onderzoek te doen naar een betere behandeling en genezing.

Over de term ‘ongeneeslijke aandoening’: Wij noemen diabetes een ongeneeslijke aandoening omdat ook goed ingestelde mensen die weinig medicijnen gebruiken of mensen bij wie een beginnende diabetes is stopgezet, gevoelig blijven voor ontregeling.



Bedankt voor het meedenken en uw betrokkenheid!

Met vriendelijke groet,
Elise van Rooij
Wetenschapsredacteur
Diabetes Fonds



Ze komt in deze mail ook terug op mijn opmerking over in hun informatie genoemde feiten - dat diabetes type 2 een ongeneeslijke aandoening is. Daar heb ik me vanmiddag wat kritisch over uitgesproken, vandaar.
Ben benieuwd naar jullie reacties!
Gerard

[Annemarie1971]

Als eerste heb ik een vraag zijn diabitsch fonds en de DVN ( diabetisch vereniging Nederland) 2 verschillende zaken wat betreft diabetisch of is het 1 een voortvloeisel uit het andere?

Zoals ik al eens eerder vermelde in 1 van mijn reacties heeft mijn schoonmoeder DM2, en heb daar regalmatig discussies over voedsel mee. Zij zweert bv bij becel dieet omdat er onderzoeken van de DVN zijn geweest die aangeven dat dit wel goed is enz.
Ik heb dus soms mijn twijfels bij sommige fondsen en verenigingen maar dit ter zijde.

Ze hebben in ieder geval geantwoord op wat je gevraagd cq opgemerkt hebt maar geven dus aan dat een verhaal als van mevrouw vaker voorkomt. mmmmm ik vind het nogal wat en volgens mij is het nogal aangedikt, of ze hebben een aantal personen in 1 persoon samen gevat?

[Gerard Poot]

Ha Annemarie,
Tja, welkom in de wondere wereld van de fondsen en verenigingen.
Overal waar geld in omgaat zie je organisaties ontstaan. Overigens heel legitiem allemaal hoor, en voor veel mensen een steunpilaar. Het is ook goed dat er in de reguliere circuits aan geldbomen geschud wordt, zodat er acties / advertenties / onderzoek gefinancieërd kan worden.
Heel goed allemaal.
Het is ook goed dat de gewone mens, plotsklaps in aanraking gekomen met een aandoening dan via internet allerlei informatie kan bekijken en opvragen.

Het is wel zaak, dat deze organisaties zichzelf op de hoogte houden van de allernieuwste ontwikkelingen. Daar zie je nog wel eens wat gaten vallen.
Zo zie je in dit artikel staan dat deze mevrouw exact om 07.30 uur haar tabletten moet nemen en dan 6x per dag een klein beetje mag eten.
Volgens mij is dat een onderdeel van diabetes behandeling uit de 80er jaren, in ieder geval nu niet meer relevant te noemen.

Tja, en als je dan al die kleine embleempjes van de Hartstichting, de Nierstichting, de Maag Lever Darmstichting overal op etenswaren ziet staan - met onderschrift aanbevolen door....
Pak het dichtstbijzijnde flesje Spa blauw maar - een klein rood niertje achterop..jawel! Op boterkuipjes zag je ze ook vaak staan.
Dan moet je je altijd realiseren dat daarvoor bedragen rond de 50.000 tot 75.000 Euro per jaar aan deze stichtingen betaald wordt.
Je kunt je afvragen of dit wel geheel correct is.
De gewone mens denk dan gelijk - dat is goed voor mij, als de Nierstichting dit al een warm hart toedraagt. We weten toch allemaal wel, dat dit water de grootste flauwekul is die er bestaat en nog duurder is per liter dan benzine...(althans als je de moed wel eens gehad hebt een flesje in een restaurant te bestellen)

Maar ja, als een autoriteit als de DVN zegt dat Becel dieet goed voor je is, wie ben jij om daar aan te twijfelen...

Gelukkig zijn er forums als deze, waar je af en toe zelf aan het nadenken gezet wordt. En niet alles klakkeloos overneemt van de overheids- of private instellingen. Zelf beslissingen nemen, de correspondentie met je eigen lichaam weer opzetten, goed luisteren naar jezelf en goede beslissingen nemen op basis van jouw waarnemingen.
Mijn vermoeden is - tot slot dan maar even - dat er bewust gekozen is om een aantal fysieke sensaties die inderdaad gerelateerd kunnen worden aan diabetes te benoemen in dit artikel. Hierbij zijn mogelijk wat grenzen overschreden, het verhaal is in ieder geval niet logisch gebleven. Er is mijns insziens een wat vertekend beeld van diabetes ontstaan hierdoor. En dat is jammer te noemen.

En met journalisten is het net als uitgenodigd worden op een lunch met een tijger. Wie weet ben jij de lunch wel...

Gerard

[Kees]

Begeleiden/behandelen is maatwerk. Je moet niet bij de minste of geringste tegenstand je behandelrelatie opzeggen. Da hou je binnen de kortst mogelijke keren geen patiënt meer over. Erger, je creëert shopgedrag en dat moet je in de gezondheidszorg zien te voorkomen, alleen al om de kosten in de hand te houden. Maar je moet wel helder zien te houden wat jouw mogelijkheden zijn en waar het een keer ophoudt. Dat is de dagelijkse uitdaging voor vele (huis-)artsen en mensen die dergelijk werk doen.

Dan die reactie. Duidelijk onderscheid maken tussen wat die mevrouw vertelt en de officiële leer zou ik ook doen. Je hoort wel vaker dat de redactie heel andere dingen doet dan de deskundige verwachtte. Op die manier kun je jezelf indekken.

Vele patiëntenverenigingen hebben boter op hun hoofd wat betreft onafhankelijkheid. Vrijwel allemaal worden ze uitermate lucratief en niet geheel toevallig gesponsord door industrietakken die veel aan de doelgroep kunnen verdienen. Daar kunnen leuke dingen van worden betaald maar zeker als die vooral één bepaalde richting op wijzen dan vraagt ik me af welk belang er gediend wordt: dat van de patiënt of dat van de industrie. En ik loop inmiddels lang genoeg mee om te weten dat die belangen lang niet altijd parallel lopen, om het maar heel mild uit te drukken.

Kees

[Annemarie1971]

Dank voor de uit een zetting Gerard en Kees. Ik ben blij dat mijn gevoel me in het Becel verhaal mij niet in de steek heeft gelaten. Ik heb wel besloten om die discussie met mijn schoonmoeder niet meer aan te gaan. Ze zweert nl bij de DVN en ja dan kan je als ( in haar ogen dan ) leek niet zo veel juist hebben. En daarbij is in haar ogen internet en de computer een duivels iets en klopt er niets van wat er op te vinden is!

De voedingsindustrie heeft wel overal een flinke vinger in de pap en dat is toch wel voor de volksgezondheid een gevaar maar ja wat kunnen we er tegen doen

[Gerard Poot]

Geweldig Annemarie!
Ik kom uit de zwartekousenhoek - de rest van mijn broers en zussen zijn nog steeds 2x per zondag op pad naar de kerk. (Met alle 40 kinderen en inmiddels kleinkinderen...
Ik had ook een Oma, die de landing van de mens op de maan haar hele leven heeft lopen ontkennen...allemaal nep. De mens heeft daar niets te zoeken.

Maar altijd blijven relativeren hoor. Volgens mij is er slecht één groot probleem met de volksgezondheid, een echt gevaar - de overbevolking.
Zonder onze industrieën kunnen we deze 7 miljard mensen op deze aarde niet kunnen voeden. De redding voor onze wereld zit echt in geboortebeperking, dus durex.
Mijn familie heeft zich wat dat betreft inmiddels dramatisch uitgebreid, zoals je net al kon lezen.
Een griezelig evenwicht houdt onze maatschappij overeind. Stel je eens twee weken voor zonder stromend water en zonder voedsel toevoer aan de supermarkten. Je moet er niet aan denken!

Voor de rest maak je zelf helemaal je eigen keuzes, nu kan het allemaal nog. Er is nog keuze genoeg van voedsel waar veel minder mee aan de hand is.
Ik ben benieuwd hoe dit over 30 jaar zal zijn. Als mijn kleindochter 31 jaar is...

Gerard

[kaatjekat]

Ook ik heb het vorige week gelezen en leek die ik ben heb het gewoon voor zoete koek aangenomen.
Diabetes type 2 is een ongeneeslijke chronische aandoening... Stond tussen aanhalingstekens.

Is dat dan niet zo? Heb ik het dan helemaal verkeert begrepen?

in de ogen van de diabetes vereniging kennelijk wel, omdat je altijd alert moet blijven op je bloedsuikergehalte, maar op het weegclubforum waar ik medemoderator ben zijn al 2 meiden die gokken en nu geen diabetes2 meer hebben. En zo zijn er meer successtories hoor, genezen is een relatief begrip.

[Coby]

via het testen en bloed prikken constateerden ze dat ik
type diabetes 2 heb ,ik ben op dieet gezet en moet daar best wel secuur mee zijn........ ik heb tot nu toe nog geen tabletten hoeven slikken
en ben nu goed in balans hiermee ik sta iedere 3 mnd onder controle
en kan zolang als het nu zo goed gaat hiermee doorgaan
lang leven het gokken (heb alleen nog steeds moeite met zoet)
liefs Coby