Nieuw onderzoek bij ratten - NRC

[kaatjekat]

"Rotterdam, 30 maart.
Ze kijken je aan, die taartjes en hamburgers. Je wilt zielsgraag weerstand bieden, maar het lukt niet. Dat beweren mensen met ernstig overgewicht al jaren. En nu blijkt er een kern van waarheid in te zitten – in elk geval bij ratten. Bij deze dieren is junkfood neurobiologisch op dezelfde manier verslavend als drugs, schreven onderzoekers 28 maart in Nature Neuroscience (advanced online edition).
Rattenhersenen krijgen in het begin een kick van vet, calorierijk voedsel. Maar na enkele weken passen de hersenen zich aan en heeft de rat meer junkfood nodig voor hetzelfde plezierige gevoel. Bij mensen met een heroïne- of cocaïneverslaving ontwikkelt zich eenzelfde ongevoeligheid.

De onderzoekers gaven ratten hun gebruikelijke saaie, gezonde brokjes. Daarnaast kregen de dieren veertig dagen lang bijna dag en nacht een buffet van vette, calorierijke happen: bacon, worst, taart en chocola. De ratten gingen zich volledig te buiten aan dit junkfooddieet. Na enkele weken waren het zulke compulsieve bunkeraars dat ze zelfs junkfood bleven eten als er een lampje knipperde dat de voorbode was van een serie elektrische schokjes. De ratten waren toen al veel te dik.

De onderzoekers staken verder een elektrode in de hersenen van de ratten waarmee de dieren zichzelf aangename hersenstimuli konden toedienen. Zo konden ze meten hoe gevoelig de ratten waren voor plezierige stimuli in het algemeen. De dwangmatige junkfoodeters bleken steeds ongevoeliger te worden voor stimulatie via de hersenelektrode naarmate ze meer en langer junkfood aten en dikker werden.

Bij nader onderzoek bleek dat het aantal D2-receptoren voor dopamine, een stof die vrijkomt in de hersenen na bijvoorbeeld een lekkere maaltijd, seks of drugsgebruik, afnam. Ook dat gebeurt wanneer mensen verslaafd raken aan heroïne of cocaïne."

Jammer dat ze de koolhydraten niet meegewogen hebben in hun onderzoek/uitkomsten... ik eet ook elke dag bacon, haha... :roll:

[Kees]

Jammer dat ze de koolhydraten niet meegewogen hebben in hun onderzoek/uitkomsten... ik eet ook elke dag bacon

Precies. Vaak gaan die onderzoekjes toch te veel van een vooringenomen standpunt uit, bijvoorbeeld dat het de calorieën zijn die het hem doen. En mensen zijn nu eenmaal geen knaagdieren, zoals ratten. interessant hoor, maar de conclusies in de artikels erover gaan me meestal veel te ver. Heb je overigens die Engelse bakbacon wel eens geprobeerd? Heerlijk! :-)

Kees

[Gerard Poot]

Ik verbaas me al jaren over dit soort onderzoeken, altijd op zoek naar externe factoren - op zoek naar een rechtvaardiging om iets te blijven doen wat eigenlijk tot zelfvernietiging zal leiden. De schuld elders neerleggen. Dat de NRC dit oppakt!

Dat de maatschappij inmiddels een infrastructuur heeft waarin e.e.a. wel heel erg toegankelijk is, en commercie onweerstaanbaar is, prima. Maar de uiteindelijke beslissing ligt bij de mens zelf.

Klaarblijkelijk wordt de mens heel erg gelukkig als er een stofje gevonden wordt dat als schuldige aangewezen kan worden.
Dan wordt de heroine gebruiker gelijk maar een patient.

Zo is ook het inbrekers / moordenaars gilde groot geworden door therapeutische benadering van "hun" problemen. Met zo'n jeugd moet je wel auto's gaan jatten.
Opsluiten? Kom nou! Therapie....
Het ligt weer aan externe factoren...
Nederland is inmiddels een broeinest van therapeuten geworden.
(Dit is wel de kort-door-de-bocht versie.)

Gerard

Moet dit niet in de DenkTank???

[Yvonne Lemmers]

Doet me denken aan het volgende:

Kennen jullie dat verhaal van 2 zoons van een alcoholverslaafde nietsnut als vader.

De ene zoon is het evenbeeld van zijn vader, een werkeloze alcoholverslaafde nietsnut.
En als je vraagt hoe dat komt zegt hij: Wat wil je met zo'n vader...

De andere zoon is het tegenovergestelde van zijn vader, maatschappelijk zeer geslaagd en een tevreden gelukkig mens.
En als je hem vraagt hoe het komt dat hij zo geworden is, zegt hij: Wat wil je met zo'n vader...

-----

Zoals Gerard ook aangeeft kun je heel eenvoudig de schuld bij een ander neerleggen, maar je bent en blijft zelf verantwoordelijk voor je keuzes en beslissingen.
Die bepalen uiteindelijk je leven.

[Kees]

Een maand geleden ontdekte ik twee prachtige documentaires, "Vel over probleem", genaamd. De programmamaakster, zelf een ervaringsdeskundige, volgde een aantal meiden met anorexia en een half jaar later nog een keer, grotendeels dezelfde meiden. Wat een rotsyndroom is dat, zeg! Maar goed, toevallig had ik er net het een en ander over gelezen en was tot de conclusie gekomen dat het een ontzettend ingewikkeld ziektebeeld is waarbij fysieke en psychische factoren een elkaar versterkende rondedans maken. Hoor je op een gegeven moment zo'n kind zeggen: "ik kon het niet nalaten om heel veel te bewegen en hard te lopen." Programmamaakster: "maar hoe wist je dat je zoveel moest bewegen?" Dat is dus inside-outside denken omdat in de literatuur meerdere malen beschreven is dat anorexia bewegingsdrang veroorzaakt ten gevolge van fysiologisch aantoonbare oorzaken . Maar meer nog zie je allerlei zelfvoldane psychologen beweren dat die meiden bewegen om maar meer gewicht kwijt te raken.

Ander voorbeeld. In een bepaalde fase van de behandeling moeten ze een king size Mars opeten "om weer te leren snoepen." Terwijl junkfood/gebrek aan spoorelementen juist een belangrijke oorzaak is van de vicieuze cirkel waar die meiden in gevangen zitten. Waarom geen volkoren boterham met boter en kaas? Te zot voor woorden...

Maar verder heb ik echt ademloos die twee uitzendingen zitten volgen, verzeker ik jullie!

Kees

[kaatjekat]

Aan de andere kant brengt zo'n conclusie misschien wel teweeg dat minder mensen de 'Dikkerd' de schuld geven! Want hoe vaak ik dat al niet gelezen heb "ze proppen zich eerst zelf vol en gaan dan zielig doen" ik kan me daar zo kwaad om maken.

[kaatjekat]

hah Kees, onze berichtjes hebben elkaar gekruist, mij reactie sloeg nog op die ratten, niet op de anorexiameisjes.

Heb je ook de aflevering gezien over die heel jonge meisjes? Jemig, 12, 14 jaar, net zo oud als mijn jongste. Zo'n meisje mocht een weekend op proef naar huis en was compleet overstuur omdat ze niet mocht bewegen, want ze had teveel gegeten voor haar gevoel en dat gevoel moest ze kwijt. Hartverscheurend!

Ik begrijp ook niet goed dat - althans zo lijkt het in die docu's die ik heb gezien - de nadruk op het moeten eten ligt en niet op de psychische hulp en uitleg over de chemische processen die er in die lijven plaatsvinden. Maar ja, ik weet er ook geen bal vanaf.

[Kees]

Je reacties vullen het verhaal eerder aan dan dat een van beide er afbreuk aan doet, Karin. Natuurlijk moeten we schadelijk gedrag niet bij voorbaat goedpraten of veroordelen maar eerst kijken naar de oorzaken. Meer dan eens blijken er fysiologische factoren mee te spelen die best beïnvloedbaar zijn. Oftewel, jij stopt zelf je eten in je mond (of dat doe je juist niet) maar weet je dan wel echt helemaal wat dat teweeg brengt en waarom je dat doet, om wat te preciseren? Daar gaat het mij vooral om.

Kees

[Gerard Poot]

Aan de andere kant brengt zo'n conclusie misschien wel teweeg dat minder mensen de 'Dikkerd' de schuld geven! Want hoe vaak ik dat al niet gelezen heb :twisted: "ze proppen zich eerst zelf vol en gaan dan zielig doen" ik kan me daar zo kwaad om maken.

Ja, hier breng je een goed punt naar voren. Ik herken dit ook bij mezelf, om snel op het uiterlijk een oordeel te vellen, terwijl er onderliggende processen kunnen zijn die fysiek een leven fors kunnen frustreren.

Daarnaast is onze biochemische individualiteit en genetische herkomst zo divers, dat je nooit hele groepen met één pennenstreek in een hokje kunt plaatsen.

Ik richt liever mijn pijlen op de maatschappij, de toegankelijkheid van fout eten, kantines in voortgezet onderwijs vol frisdrankautomaten etc. etc..
Daar zie ik winst te behalen. Net als Yvonne's voorstel tot maatschappelijke revolutie - weg aspartaam en Stevia als officieel zoetmiddel.

Dan zou de conclusie zijn - bij uitsluiting van enig fysiek en psychisch ongemak - dat het wel verrekte lastig is om in deze maatschappij niet obees te worden.

Toch echt een denktank onderwerp....

Gerard