Ik ben nieuw hier en absoluut niet zo goed met dit soort forums, duurt ff eer ik hier alles snap en kan toepassen
Vroeger was ik iemand die mocht eten wat ze wilde, altijd maatje 36 en woog 55 kg, 21 jaar geleden kreeg ik men zoon en kwam 32kg bij, na de bevalling met weight watchers al de kilo's eraf gekregen.
7jaar later krijg ik mijn dochter...35kg erbij, was een andere vorm van bijkomen en kreeg het er echt niet meer af.
5 jaar geleden kon ik nog met moeite 5Ometer stappen, de dokter zag dat ik niet meer ver af was van diabetes type 2 te krijgen, ik woog toen 93 kg, kben dan gaan Sonja Bakkeren en kreeg mijn gewicht eraf tot 70kg en maat 40, en dat kon ik lange tijd zo houden.
Even ging ik weer de mist in, het feit dat je weet hoe je je gewicht kan verliezen vind ik persoonlijk een enorme valkuil, in die zin, ik weet hoe ik het eraf moet krijgen, dus ik kan nog wel ff doordoen...
2jaar geleden bleek mijn cholesterol op 260 te staan, wat enorm was, men dokter verwittigde mij dat ik hier echt iets moest aan gaan doen als ik niet aan de medicatie wilde,
op 8 maand tijd, anders leven en eten zorgde ervoor dat ik mijn cholesterol op 140 kreeg, wat super was, het neven effect was dat ik ook afviel.
Alles ging goed tot ik ziek werd en na vele malen me ziek melden en verlof tss door nemen kon ik niet anders meer dan mij op 24 april 2013 thuis te laten zetten.
Dat ben ik nog steeds, van voltijds werken, 12u/dag uit huis, daarnaast nog vrijwilligerswerk was ik veranderd in iemand die van der bed naar de zetel leefde er periodes waren dat er niks fut in mijn lijf zat.
Opzoek naar de diagnose werd zo frustrerend, ik maar 1 manier vond om met al die frustraties om te gaan door te eten...een echte emo eter dus.
gevolg op 1 jaar tijd 20kg erbij, het Sonja Bakkeren kan ik niet langer toepassen omdat ik nu afhang van mijn energie in die zin, opstaan als mijn lijf het toelaat, gaan slapen als men lijf het vraagt...ik heb enkele pogingen ondernomen, maar lukte niet, omdat dat dieet echt wel consequent is...
Via iemand leerde ik GOK kennen en ik besef ook wel dat ook daar de regelmaat nodig is maar in mijn gevoel iets beter te handelen dan het andere, op gebied van beweging hangt dan weer van de temperatuur van buiten af of ik al dan niet energie heb.
Enige verschil nu is dat mijn gewicht er maar niet af wil...de centimeters daarin tegen smelten eraf...
Zoals ik in het begin hier zei, forums lukken mij niet zo goed en wat en hoe ik dingen moet lezen en posten is nog een groot raadsel, ondanks de supergoeie uitleg...maakt deel uit van mijn ziekte beeld dat ik me moeilijk kan concentreren en de tekst die ik lees steeds opnieuw moet gaan lezen eer ik ze kan vatten...op termijn zal alles wel op zen plaats vallen
Ik hoop hier met men onzekerheden een weg te vinden om terug in mijn favo jeans te kunnen, weer lekker in men vel te zitten, weer fier naast men mannetje kunnen lopen omdat ik me lekker kan kleden zoals voorheen.
Ik meette me eerst, ik ben nu al bezig van 16 maart, en met men domme gezicht dacht ik, ik koop een weegschaal...alleen daar blijft mijn gewicht 88kg, ondanks men centimeters en ik merk best wel dat dit ontmoedigend werkt voor me...hopelijk zijn er hier nog dit dit kennen en me helpen de moed erin te houden
groetjes
